BLOG YAZMAYA YENİDEN BAŞLAMAK

İlk Blog yazmaya 2008 in mayısında başlamışım.

Ne kadar heyecanlıydım ilk “blog”umu açtığımda... 

Her yaptığım işin ardından neler yazacağımı önceden düşünür hevesle yazardım.

Pastalarımın resimlerini çeker, özenle içlerinden seçip, her pasta için bir duygu yüklerdim...

Ama maalesef teknoloji gelişip hayatımızı ve neredeyse her anımızı ele geçirmeye başladıkça blogumdan biraz daha uzaklasir oldum. Hemen pastanın fotoğrafını çek yükle gitsin!

Sosyal medya hesapları da oluşturulunca rahata alışıp Blog yazılarını iyice hafife almaya başlayıp en son 2014 Temmuz ayinin sonunda da kısa bir yazıyla da son vermişim

Son birkaç gündür eşimin hatırlatmasıyla "benimde bir blogum vardı yahu" diyerek kendime geldim resmen. ☺

Belki yine kısa zamanlı yazılar paylaşmayacağım belki pastalarıma tek tek özenle duygu yükleyemeyecek olsam da bugün burada bloguma yine bir şeyler yazıyor olmak beni heyecanlandırdı💕

Blog yazmaya ilk başladığım zamanlarımda hatırladığım en güzel şey her pastamın benim bir parçam gibi olmasıydı benim için

Pastalarımı tamamladıktan  sonra, dolabın kapağını açar açar bakardım yaptıklarıma büyük bir heyecanla.

Kalbim çarpardı hep aman bir şey olmasın, güzelce yerine ulaşsın diye 😊

Halen daha da devam eder bu kalp çarpmalarım. 😉

İşte işini sevmek severek yapmak güzel bir duygu böyle olunca

Evet, çok ama çok zor zamanlar olabiliyor tabiyi ki

Yani "bir pasta nasıl olsa" gibi değil olay sadece...

Pişirmesi, modellemesi, olduğu olmadısıyla stres dolu bir iş aslında. 

Aynı küçük bir çocuğu büyütmek gibi yapılan iş!

Bu işe emek verdikçe büyüyor güzelleşiyor ve zamanla her şey yoluna giriyor ama tabiki o her şey bir araya gelip pasta tamamlanıp dolapta yerini alınca bir ohh demek en güzeli

Ve İste her işin sonunda da bu güzel işi yapmanın, bir çocuğun, bir annenin, bir sevgilinin, hayallerine şekil vermenin sonsuz mutluluğu ve huzuruyla şükredebilmek 🙏🏻